Ferrari is al decennia een begrip in de autosport en is er onlosmakelijk aan verbonden. Enzo Ferrari, de oprichter van het merk, reed in de jaren zestig al Gran Turismo races met de 250 GT SWB. Maar door de minder gunstige aerodynamica, was deze auto niet snel genoeg en was het dus tijd voor een nieuwe, veel snellere machine. Ondanks de kennis die ze bij Ferrari in huis hadden, was dit echter makkelijker gezegd dan gedaan.
FIA
In 1962 vaardigt de FIA (Federation Internationale de l’Automobile) namelijk de regel uit, dat alle auto’s die deelnemen in het GT-kampioenschap, ook als productie-auto leverbaar moeten zijn. Het is dus niet mogelijk voor Enzo Ferrari om gewoonweg een nieuwe racewagen te ontwikkelen, zonder er ook een serieproductiemodel van te ontwikkelen. Maar Enzo was een slimme gozer en verzon een ‘maas in de wet’: samen met Giotto Bizzarrini ontwikkelt hij een aerodynamisch carrosserie op het chassis van de 250 GT SWB. De naam wordt verandert naar de Ferrari 250 GTO en omdat Ferrari claimt dat de 250 GTO niets meer is dan een variant op de 250 SWB, hoeven ze niet 100 straat-exemplaren te produceren om deel te nemen aan het kampioenschap. De laatste Ferrari 250 GTO’s werden in 1964 gebouwd wat het uiteindelijke aantal op 39 exemplaren bracht.
