Ons contact met Gina July begon al in 2022. Toen appten we met haar over intimiteit, vrijheid, eerlijkheid en nieuwsgierigheid. Thema’s die ze moeiteloos belichaamt en daar is ze alleen maar verder in doorontwikkeld.
We zijn namelijk alweer over de helft van het tweede seizoen van Gina’s Naaiatelier. Een serie over liefde, lust en intimiteit, gebracht hoe alleen Gina dat kan: straatinterviews, gesprekken met sexperts en persoonlijke sexperimenten die bol staan van humor. Want zo doorbreekt ze taboes – op haar manier.
Liefde, lust en intimiteit – op Gina’s wijze
Daarom pikken we de gespreksdraad weer op. Ons gesprek is wéér open en we praten wéér over alles wat ze heeft gemaakt (en nog gaat meemaken).
De altijd vrolijke Gina trapt af:
‘Ik dacht: ik stuur je gewoon even een berichtje. Misschien vind je het leuk om iets in MANIFY te doen over het tweede seizoen. Ook omdat ik aan het begin, toen ik er nog mee bezig was, al een beetje verklapte dat ik eraan werkte.’
Ja, zeker. Dat was toen via ons WhatsApp-interview. Tof dat het nu écht los is.
‘Ja! Misschien leuk om daar weer even op terug te grijpen. Dan is er ook meteen een aanleiding voor dit gesprek.’
Ik heb hier het magazine liggen. Wacht, ik kijk even. Jij stond ook op de cover toen, toch? O ja: editie 4, dat was 2022. Grappig hoe snel dat gaat. Hoe is het verder met je?
‘Goed! Even chaos, hoor. Want als je een programma maakt, begint het echte werk pas zodra het uitkomt. Je bent er zelf al zo lang mee bezig geweest, maar dan moet alles online, moet je mensen benaderen, structuur vinden: het is veel.’
Ja, dat geloof ik. Heb je daar hulp bij of doe je het grotendeels zelf?’
‘Het grootste deel doe ik zelf, ook omdat ik eindverantwoordelijk ben. Maar ik heb wel een klein team om me heen. Ze helpen met de edit en natuurlijk het filmen. Het social-mediaplan ligt wel echt bij mij. Ik heb gelukkig iemand die de posts inplant, zodat ik daar niet continu mee bezig hoef te zijn. Maar ik moet wel op tijd aanleveren, herinneren, dat soort dingen. Uiteindelijk ben ik nog steeds de grootste schakel in het geheel.’
Maar supervet ook dat je dit helemaal zelf hebt opgebouwd. Ik heb het oude interview hier voor me, toen was je al bezig met het idee. En nu is er al seizoen 2.
‘Ja, echt bizar. En het loopt goed ook. De eerste aflevering zit nu op 24K views. Voor mij is dat echt veel. Mijn YouTube-kanaal heeft iets van 5,45K volgers, dus dat is een flinke score. Een half jaartje voordat ik de eerste aflevering online zette, ben ik begonnen met shorts posten. Om YouTube een beetje aan te wakkeren. Tot die tijd plaatste ik vooral video’s van andere platforms waarvoor ik presenteer. Die repostte ik in een playlist, zodat mensen wisten wat ik deed, maar het was niet echt míjn content.
Dat was precies waar ik mee worstelde: waar is Gina’s eigen content? Ik maak van alles voor anderen, vaak bedenk ik het concept zelf, maar ik wilde ook iets wat echt van mij is. Dat werd een zoektocht. Wat past bij me? Wat vind ik belangrijk om te vertellen?
En elke keer kwam ik terug bij één thema: seksualiteit. Omdat ik daar makkelijk over praat, terwijl veel mensen het onderwerp juist vermijden of er geheimzinnig over doen. Dat maakt het voor mij juist interessant: ik wil die gesprekken wél voeren.’
En waar komt die openheid vandaan, denk je? Dat je zo taboedoorbrekend bent?
‘Ik denk dat het gewoon in mijn aard zit. Ik zie niet snel taboes. En dat geeft me veel rust in het leven. Door makkelijk over dingen te praten, maak ik ze ook lichter.
Als meer mensen dat zouden durven, zou er veel meer begrip zijn. Niet alleen over seks, maar ook over andere onderwerpen. Ziekte, identiteit, onzekerheid, noem maar op. Soms denk ik: hoe tof zou het zijn om ooit een item te maken over mensen in een scootmobiel? Niet om te shockeren, maar om gewoon de vragen te stellen die anderen niet durven stellen. Die nieuwsgierigheid, dat is iets wat we allemaal hebben. En ik durf dat gesprek wél aan te gaan.’
Dus dat maakt jouw leven ook lichter, zeg je.
‘Ja, precies. Het klinkt misschien groot, maar het is echt zo. En ik merk het ook bij mensen om me heen. Als vrienden het over hun seksleven hebben – dat hun zin weg is, of dat ze niet meer weten wat ze willen – dan denk ik: praat erover. Ga ontdekken wat bij je past. Voor mij is het ook een zoektocht geweest. Door dit programma ben ik op plekken gekomen en heb ik dingen gezien die ik anders nooit had ervaren.’
Ik durf dat gesprek wél aan te gaan
Heeft dat je horizon verbreed?
‘Honderd procent.’
Wat zijn je eerste conclusies, nu je twee seizoenen verder bent?
‘Dat ik nog lang niet klaar ben. Er zijn zóveel onderwerpen waar ik nog in wil duiken. Laatst zat ik bijvoorbeeld met Maxim Hartman te praten over het programma, en hij begon over Kundalini: ik had er nog nooit van gehoord. Het is een soort spirituele seksuele beleving, nog intenser dan tantra. Klaarkomen zonder fysieke aanraking, puur door energie.’
Oké, heftig.
‘Ja! En ik dacht meteen: daar wil ik meer van weten, daar wil ik een aflevering over maken. Dus dit programma heeft me vooral nieuwsgieriger gemaakt. Niet omdat ik alles zelf wil ervaren, maar omdat ik het wil begrijpen. Voor mezelf én voor de kijker. De eerste aflevering ging over squirten, en daarin zijn mensen zó open en behulpzaam. Dat is precies wat ik heb ervaren. Als je zelf met een open blik erin stapt en iedereen serieus en respectvol behandelt, krijg je dat ook terug.
Neem Mistress Noir. Zij liet me zien hoe squirten werkt. Online is ze vooral bekend als meesteres, iemand die mensen vastbindt of met adem speelt tijdens seks. Heftig om te zien, maar als je haar ontmoet, is het gewoon een superlieve vrouw.
Veel mensen hebben een beeld van haar als iemand uit een donker hoekje van het internet, maar dat klopt niet. Zodra je haar op een normale manier benadert, krijg je een normale reactie terug. Dat vind ik belangrijk om te laten zien: het verschil tussen fantasie en realiteit mag er zijn, maar de mens erachter is vaak veel zachter dan het label dat eraan hangt.’
De mens erachter is vaak veel zachter dan het label dat eraan hangt
Seizoen 2 is nu een tijdje onderweg en de volgende aflevering komt er ook weer aan (over tantra). Wat heb je geleerd van het eerste seizoen, wat je nu meeneemt?
‘Nou, ik doe natuurlijk meer dan alleen presenteren. Ik produceer ook, en doe een groot deel van de redactie. Dat betekent mensen benaderen, afspraken maken, grenzen aftasten. Dat proces duurt veel langer dan bij een gewoon tv-item, omdat er zoveel vertrouwen nodig is. Het gaat over kwetsbaarheid, privacy, anonimiteit.
Sommige mensen willen niet herkenbaar in beeld, anderen twijfelen tot het laatste moment.
Ik heb gelukkig nog nooit meegemaakt dat iemand op het laatste moment afzegt, maar ik weet wel dat ik voorzichtig moet zijn. Die les heb ik echt uit seizoen 1 meegenomen. Bij dit nieuwe seizoen liep ik soms alsnog tegen muren aan, maar ik wist beter hoe ik ermee om moest gaan. Ik kwam er vorig jaar achter dat dingen tijd kosten, dus dat heb ik meegenomen naar dit seizoen.
En wat ook helpt: ik kan nu aan mensen laten zien wat ik al heb gemaakt. Dan begrijpen ze dat het niet sensatiebelust is. Veel mensen zijn huiverig, bang dat ze voor gek worden gezet. Maar Gina’s Naaiatelier is juist gemaakt om taboes bespreekbaar te maken, met humor én respect.’
Dat hoor je ook terug, vind ik. Het is luchtig, maar nooit plat.
‘Precies. Humor hoort erbij, maar het doel is altijd om iets te leren.’
En merk je dat het ook echt effect heeft op mensen?
‘Ja, absoluut. Ik krijg berichten van mensen die zeggen dat ze met hun partner hebben gekeken en daarna gesprekken voerden die ze anders nooit hadden gehad.
Eentje schreef: “We hebben met z’n drieën gekeken – mijn vrouw, een vriendin en ik – en we hebben nog uren nagepraat.” Dat vind ik zó mooi. Dat is precies waarom ik dit maak. Het triggert gesprekken. Het zet iets in beweging.’
Dat is eigenlijk het mooiste resultaat dat je kunt hebben.
‘Dat vind ik ook. En het grappige is: het komt niet alleen van vrouwen. Mannen sturen me ook vaak berichten. Ze zeggen: “We hebben gelachen, maar we hebben er ook echt iets aan gehad.” Dat laat zien dat het onderwerp leeft. En dat mensen er wél over willen praten, als je het maar op de juiste toon brengt.’
Als we naar seizoen 2 kijken (we zijn nu drie afleveringen onderweg), wat kan een kijker dan verwachten?
‘De onderwerpen staan al grotendeels vast: squirten, pet play, open minded daten, tantra, swingen en cuckolding. Onze hoofdsponsor is NousLib, een Franse datingapp die net voet aan de grond wil krijgen in Nederland. Hun thema sluit goed aan bij Gina’s Naaiatelier, want de app draait om open-minded daten. Alles kan, zolang het eerlijk is. Dat bracht me ook op nieuwe onderwerpen, zoals cuckolding en open minded daten.’
Cuckolding, dat had ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Jij wel?
‘Nee joh, ik ook niet. Dus ik moest dat echt even opzoeken. Cuckolding betekent eigenlijk dat je partner seks heeft met iemand anders, vaak terwijl jij toekijkt. Dat kan licht zijn, gewoon observeren, maar ook binnen de BDSM-wereld, waar het een hele hiërarchische dynamiek krijgt. Een man kijkt hij toe in een kooi, terwijl zijn vrouw met een andere man naar bed gaat. Het klinkt bizar, maar voor sommigen is dat juist opwindend omdat het draait om macht, controle en overgave.’
En jij bent dat ook echt gaan onderzoeken?
‘Ik heb iemand gesproken die dat heeft meegemaakt én ik heb het bij een sexperiment ook gezien. Dat was de eerste keer dat ik seks live voor mijn neus zag, buiten mijn eigen slaapkamer. Ik heb zelf natuurlijk ook weleens trio’s gehad, maar dan ben je deelnemer. Nu keek ik ernaar – dat is totaal anders.’
Was dat ongemakkelijk?
‘Een beetje wel. Niet omdat ik het raar vond, maar omdat ik voelde dat het spannend was voor de mensen die meededen. De man die ‘de bull’ speelde, deed het voor het eerst voor camera, dus je voelde die spanning in de kamer. En ja, het ruikt daar ook gewoon naar seks. Alles is intens. Je probeert professioneel te blijven, maar je lichaam reageert gewoon. Soms schiet je dan in de lach. Niet om wat er gebeurt, maar door het ongemak van het moment.’
Dat lijkt me zó’n bijzondere setting.
‘Het is echt alsof je in een live-versie van een pornofilm zit, maar dan zonder filters. En dat blijft spannend, hoe vaak je het ook meemaakt.’
Je noemde ook dat je bij een swingersclub bent geweest. Hoe was dat?
‘Ja, dat was laatst nog. Er gebeurde daar echt van alles, tot complete orgies aan toe.’
Wauw.
‘Het voelde alsof je door een filmset liep. Je hoort geluiden, ruikt geuren, ziet lichamen in beweging… alles tegelijk. En toch is iedereen daar zó ontspannen, zó zichzelf. Ik kreeg wel de tip: “Niet te veel lachen, Gina, gewoon normaal doen, het is hier allemaal heel normaal.” En dat klopt ook. Dat is juist wat ik mooi vind aan dit project.’
En pet play? Daar was ik ook benieuwd naar.
‘Haha ja, dat was weer een totaal andere ervaring. Pet play gaat over mensen die zich identificeren als of gedragen als een dier – vaak een hond. Ik sprak eerst met Unzan, een ‘hond’ uit de community, om te begrijpen wat het voor hem betekent. Daarna ben ik zelf de straat opgegaan met een masker en harnas, om het te ervaren.’
Bizar. Hoe voelde dat?
‘Eigenlijk heel bevrijdend. Want als je dat masker opzet, ben je even iemand anders. Iedereen is gelijk. Iedereen speelt een rol, en niemand kijkt raar op. Ik voelde er geen seksuele spanning bij, meer een speelsheid. Een gevoel van: dit is onze wereld, en hierin mag alles. En dat is denk ik wat veel mensen eraan bindt. Sommige deelnemers voelen zich in het dagelijks leven niet helemaal geaccepteerd. Hier kunnen ze gewoon zichzelf zijn.’
Dat klinkt juist best mooi eigenlijk.
‘Dat is het ook. Het gaat om vrijheid, om geaccepteerd worden. En dat zie je in bijna elk onderwerp dat ik behandel. Of het nou over swingen, tantra of petplay gaat. Iedereen wil zich veilig en begrepen voelen.’
Het is mooi hoe je die balans vindt tussen ontdekken en respect tonen. En volgens mij straalt dat ook door in hoe mensen reageren.
‘Absoluut. Ik merk dat ook bij het swingen. Als je daar voor het eerst binnenkomt, word je niet raar aangekeken. Je krijgt juist een warm welkom, soms zelfs een rondleiding. Iedereen is vriendelijk en wil dat jij je prettig voelt. Dat vind ik nog steeds één van de mooiste dingen aan deze wereld: de openheid en behulpzaamheid. Mensen oordelen niet, ze zijn nieuwsgierig. Ze willen delen en begrijpen.’
Dat is bijna een les die je buiten de slaapkamer ook kunt toepassen.
‘Precies. Dat is eigenlijk de kern van het hele programma. Het gaat niet alleen over seks, maar over contact, eerlijkheid en vrijheid. Over durven praten.
Ik zeg altijd: het hoeft niet allemaal zo zwaar. Je hoeft niet elk detail van je leven te delen, maar openheid maakt alles lichter.
Om de week komt op woensdag een nieuwe aflevering. En ik hoop vooral dat mensen er met een open blik naar kijken. Dat ze nieuwsgierig durven zijn, misschien zelfs een beetje ongemakkelijk, want dat hoort erbij. En ik vind het juist leuk als mensen reageren. Of dat nou via DM is of onder de video’s. Dat gesprek, die dialoog, dáár gaat het mij om.’
Heel mooi gezegd. En ik denk ook dat dat precies is waarom mensen jou zo geloofwaardig vinden.
‘Dat is lief. En precies dat probeer ik te bewaken. Ik wil dat het luchtig blijft, maar nooit goedkoop. Dat mensen lachen, maar óók iets meenemen.’
