Al decennia lang staan de twee reusachtige landen Pakistan en India met gebalde vuisten tegenover elkaar. Tot dusver is het bijna altijd goed gegaan. Maar de spanningen tussen de landen zijn al vaker tot een boiling point gekomen. Het grootste verschil tussen de twee landen is religie, met aan de ene kant het Hindoeïsme van India en aan de andere kant de Islam in Pakistan. Ook wordt er nog steeds gevochten in de noordelijke deelstaat Jammu en Kasjmier, waarvan nog steeds niet duidelijk is bij welk land hoort.
Kortom genoeg spanningen tussen deze twee landen, maar desondanks wordt er elke avond bij zonsondergang de handen geschud bij de grens. Dit gaat allemaal gepaard met hele indrukwekkende rituelen. Wij waren erbij en vertellen je hoe het was!
Wagah border
Er is een ware arena gebouwd op de grens tussen Pakistan en India. Met aan de ene zijde de Pakistanen en de andere zijde de mensen uit India. Het aparte is dat wij bij aankomst eerst door de arena heen rijden, het blijft namelijk gewoon een grensovergang. Vanaf vier uur is de grens passeren niet meer mogelijk en wordt langzamerhand het publiek ontvangen voor de grote eindceremonie.
Wederzijds respect
Om vier uur wordt met veel kabaal de ceremonie geopend. Hierbij zijn de arena zijdes tot de nok gevuld met uiterst fanatieke Indiërs of Pakistanen. Aan beide zijde marcheren soldaten heen en weer, begeleid door een commandant die met een microfoon heel het stadion enthousiasmeert. “HINDUSTAN, HINDUSTAN, HINDUSTAN!” wordt er geschreeuwd vanuit de Indiase zijde. Het is vreemd om te bedenken dat deze twee landen elkaar bedreigen met atoomaanvallen en dat deze fanatisme terug te zien is in het stadion.
Snorren
De ceremonie is inmiddels een traditie en een bekende attractie onder de locals. Hoewel alles met een knipoog gebeurd; het zeer overdreven machtsvertoon, de vele soldaten en het opkrullen van de snorren naar elkaar is de boodschap meer dan serieus. Perfect op elkaar afgestemd lopen de marcherende soldaten op elkaar af. Dan stoppen ze een meter voor elkaar om vervolgend de laatste oerkreet eruit te gooien en dan… elkaar de hand schudden. Want dit is uiteindelijk waar de ceremonie voor staat. Het behouden van een vredige relatie met wederzijds respect.
De afloop
Na de de laatste handdruk loopt het stadion snel leeg. De Pakistanen richting hun land en de Indiërs richting India. Wij bevinden ons aan de Indische grens. Er loopt een lange weg naar het stadion gevuld met barretjes en street food. Er wordt gefeest en gedanst om te vieren dat er weer een vredige dag kan worden afgesloten tussen de twee landen. Wij drinken nog een biertje na met de feestvierders, stappen op de motor en rijden het binnenland van India in!