Een archipel van meer dan 7000 eilanden. Een aaneenschakeling van natuurwonderen. Een tropische aandachttrekker in de Stille Oceaan. Een onbetwistbare droombestemming waar meer tropische filmlocaties zijn dan mensen. En er wonen meer dan 117 miljoen Filipino’s…
Tja, de Filipijnen zijn om door een ringetje te halen. De drinkbare trots van de republiek met de cultuurmix der cultuurmixen, Don Papa Rum, nam ons vorig jaar een week mee. Het verhaal dat we destijds in MANIFY Magazine #5 deelden, gooien we nu online.
De Filipijnen: op zoek naar het rum-nirwana in de Stille Oceaan
De geweldige cultuurmix én de Filipijnse rum gingen er met boter en suiker in. Vooral met suiker, want, hoewel het onbekend is voor velen, maakt suikerriet de Filipijnen. En andersom, natuurlijk. We bezochten het ongerepte eiland Negros, a.k.a Sugarlandia, en de ontzaglijke hoofdstad Manila. Grotere verschillen qua cultuur, natuur, niet-natuur, eten, drinken en mensen vind je bijna niet. Precies dat geeft een reis de smaakbeleving waar je naar zoekt.
Negros – Sugarlandia
Negros staat te boek staat als Sugarlandia. Niet bedacht als marketingterm, maar als officiële en serieuze benaming. Weelderig, vruchtbaar en doordrenkt met hartstochtelijke, hardwerkende mensen. Onmisbare ingrediënten om samen te smelten tot één hoofdingrediënt van het eiland: suikerriet. De suikerrietvelden leveren postkaart-achtige plaatjes op, maar ook, niet geheel onbelangrijk, rum.
In het hart van Negros vind je een machtige vulkaan die als een soort grote broer zorgt voor zijn weesgezin. Hij voedt en voert het eiland, zodat er een mythische, kleurrijke laag over het eiland wordt gelegd. Zijn naam? Mount Kanlaon. De vulkaan is op zijn plaats weer ‘vertelvoer’ voor de trotse, instinctieve gastheren van het eiland. Want de 2435 meter hoge vulkaan was vroeger een toevluchtsoord waar kluizenaars en tovenaars mediteerden. De kruiden en ingrediënten die rondom de vulkaan werden geoogst werden gezien als magisch. En dat vertellen ze nog steeds héél graag.
Fotocredits Mount Kanlaon (links): Bigstock
Rum-magie
Elk jaar, van oktober tot en met mei, wordt het met de hand gesneden suikerriet in oude vrachtwagens geladen en naar de suikermolens gebracht. Het extreem zoete suikerriet wordt in de befaamde, maar oldskool sugarcane mills geperst en omgetoverd tot een zoete melasse. Ook wel bekend als ‘Black Gold.’ De oude, versleten molens maken nog steeds de rijkste, zoetste melasse ter wereld. Dé basis van Don Papa Rum. Dat ouderwetse heeft zijn charme en is onderdeel van het verhaal, een verhaal dat staat voor authenticiteit en werkethiek.
Nadat de melasse wordt gefermenteerd en gedistilleerd, begint de rijping van de rijke, zoete en fruitige rum. Het proces wordt gecomplementeerd door het rijpen op Amerikaanse eiken ex-bourbonvaten en ex-Rioja-vaten. Deze ‘kruidige’, licht verkoolde vaten zorgen voor een boost in fruit en vanille. Rijpen gebeurt zeven jaar lang op de uitlopers van de vulkaan, waar het warme en vochtige klimaat van Negros centraal staat.
Rum wordt gemaakt in slechts een handvol regio’s, waar de Filipijnen er een van is. Al generaties lang wordt het hier gemaakt, maar het werd nog niet extreem veel geëxporteerd. Nu de wereld kennis heeft gemaakt met de diepe smaken van het eiland, is dat wel anders.
Tekst gaat verder onder fotogalerij.
Manilla
Als we de grootte van de cultuurmix benadrukken in de intro, dan is dat niet voor niets. Het eilandenwalhalla is in handen geweest van de Spanjaarden (zo’n 350 jaar), daarna van de Amerikanen en ook nog even, tijdens de Tweede Wereldoorlog, van de Japanners.
Waar je op Negros luxe hotelsuites letterlijk naast streetfoodkraampjes van golfplaten vindt, kijk je in Manilla vanaf Spaanse stadsmuren uit de 16e eeuw uit op wolkenkrabbers van honderden meters hoog. Er is niet veel van de koloniale gebouwen over in Manilla. Sterker nog, velen beschouwen de stad als grauw, soms ietwat grimmig. Maar met een beetje verstand en een goede voorbereiding, is er heel wat tofs te doen. De kans is namelijk héél groot dat je hier sowieso een nacht verblijft als je naar de Filipijnen gaat. Dan er maar alles uithalen, toch? Inderdaad. We nemen je mee.
Farmers Market
Geen Aziatische reis zonder een tripje naar de lokale foodmarkt. De Farmers Market in Manilla is er eentje waar je op hoopt als reiziger. Fleurige, exotische fruitkramen waar de zoetheid alleen al door het zien je tegemoetkomt, met bijvoorbeeld papaja’s, mango’s en guaves, worden afgewisseld met een varkenslong waar het bloed vanaf druipt. Aan de overkant van de ‘slagerij-standjes’ vind je weer visboeren die hun verse vangst van de ochtend met trots presenteren.
Tekst gaat verder onder fotogalerij.
Uiteenlopende wijken: Intramuros, Makati, Malate
De verschillen zijn dus groot in Manilla, en de wijken Intramuros, Makati en Malate zijn daar hét voorbeeld van. Intramuros is de oudste van het stel en betekent letterlijk ‘binnen de muren’. De dikke hoge muren uit de Spaanse tijd beschermen de architectonische kunststukken uit de 16e eeuw. Een must do voor geschiedenisliefhebbers.
Volledig anders, maar ademt de andere kant van Manilla: Makati. Dit is het financiële hart van de Filipijnen en een aparte ‘stad’ in de stad. Hier lopen de wat meer vermogende inwoners rond, waardoor je er automatisch toffe bars, hippe restaurants en luxueuze spots tegenkomt. Voor de één een verademing, voor de ander overdreven.
Malate is op zijn beurt wat eenvoudiger en laat daardoor het achterste zien van de tong die Manila heet. Hier zie je echt Zuidoost-Azië hoe je het in films ziet: chaotisch. Het krijgt van ons dan ook meteen een filmnaam. Voor de één verademing, voor de ander overdreven deel II.
Michael Buillerey | Unsplash
Eilandhoppen 2.0
De eilanden van de Filipijnen zijn een waar walhalla voor elke reiziger. Diepblauwe zeeën worden bijgestaan door ruwe rotseilanden waar het groen de ‘kleurconfrontatie’ opzoekt met zijn omgeving. Blauw, groen en hagelwit lijken met elkaar in gevecht om de ik-ben-het-mooiste trofee, maar als schoonheidsteam zijn ze samen toch het sterkst.
Doordat er meer dan 7000 stuks zijn is dit toch wel the holy grail van eilandhoppen. Eilanden als Palawan (vaak verkozen tot mooiste eiland ter wereld), Cebu, Boracay en Siargao zijn stuk voor stuk ware lustoorden. Onder andere Expeditie Robinson is een keer opgenomen op één van de eilanden van de Filipijnen.
Overige fotocredits: Tim van de Pas / Don Papa Rum
