Eén hersenspinsel dat dwaalt richting Japan en je brein vertelt je direct: ‘Daar hebben ze het voor elkaar.’
In het land van de rijzende zon hebben ze namelijk zo hun eigen regels, normen, challenges en leefomstandigheden. Zéér uiteenlopend, maar wel met één gezamenlijk doel: gezond en gelukkig zijn.
Dit is Misogi-challenge
Sommige levenslessen zijn al lang en breed overgewaaid, maar zo en dan popt er weer iets nieuws op. Iets wat je ziet, leest of ervaart en erbij denkt: ‘Oh ja, dat wil ik ook.’ Nou, we hebben er weer eentje voor je: de Misogi-challenge. Een Shinto-ritueel dat omgetoverd is tot een moderne uitdaging om je eigen grenzen te verleggen, angst onder ogen te zien en bewustzijn te verdiepen.
Wát is de kans?! 50/50, natuurlijk
En het mooie? Je hoeft het maar één keer per jaar te doen. Eén grote uitdaging, één doel dat je met een kans van 50/50 haalt, één kans om jezelf echt opnieuw te testen.
Goed, first things first: de Misogi-challenge… Waar hebben we het in godsnaam over? Allereerst: het is niet de zoveelste popiejopie die zegt: ‘Volgend jaar staat de Marathon van Rotterdam op mijn bucketlist.’ Nee, die zijn er al genoeg – en zijn we trouwens zelf ook schuldig aan.
Het is géén competitie, letterlijk
Wat dan wél? Het is een jaarlijkse uitdaging, maar dan groot, groter, grootst gedacht. Eén megadoel, écht ambitieus en de focus ligt daarbij op persoonlijke groei, niet op competitie.
En daarbij is de kans van 50 procent dat je het haalt dus belangrijk: als je zeker weet dat het haalbaar is, is het geen Misogi-challenge. De kans op lukken moet dus even groot zijn als op mislukken. En dat maakt het spannend. Want mislukken is óók een optie. Oftewel: serieus uit je comfortzone gaan doe je zo.
IJskoude watervallen als startpunt
Dat doen ze trouwens al wel even hoor, die Japanners. De oorsprong van de Misogi ligt namelijk in de eeuwenoude Japanse Shinto-traditie. Monniken, je verwacht het niet…, trotseerden toen al ijskoude watervallen om hun lichaam en geest te reinigen.
Niet per se voor de lol, maar als een ritueel van zuivering en herstart. Nu ziet de wereld er heel anders uit, en daarmee Misogi ook. Het gaat niet zozeer om het fysieke aspect, zoals water, maar om de persoonlijke zoektocht naar het gevoel van: dit is spannend, dit kan mislukken. Precies dat stukje ongemak is waar de kracht in zit.
Klinkt allemaal leuk en aardig, maar wat voor ongemak bedoelen we dan? Allereerst is het mooie dat het voor iedereen verschilt. De één ziet een marathon rennen als warming-up, terwijl een ander niet eens voor een groep van drie kippen durft te spreken. Dit gaat zo ook de andere kant op en de kern zit dus in de twijfel: ‘Kan ik dit eigenlijk wel?’ Als dat gevoel er niet is, dan kom je er maar weer makkelijk vanaf en heb je nog niet jouw echte Misogi gevonden.
Heb je het? Vergeet het dan maar meteen weer
Ook belangrijk: de challenge moet je energie geven. Als je na één week weet ‘dit wordt niks’, dan ga je nooit met een goed gevoel terugkijken op jouw Misogi.
Nu we je haarfijn hebben uitgelegd wat Misogi is en hoe het werkt, is het tijd om jezelf ready te maken. Denk eens na: Waar maak jij jezelf het leven makkelijk? Heb je het? Mooi. Oke, vergeet het dan maar meteen weer. Want daar doen we niks mee. Wat we wél doen: kijken naar dat punt waar je hartslag omhoogschiet. Precies dáár moet je zijn.
Ook als je faalt, heb je je Misogi gedaan
Kies dus voor iets wat je ongemakkelijk maakt. Een beetje eng mag. Sterker nog: het móét. Zodra je je uitdaging gevonden hebt, maak je hem concreet. “Fitter worden” is te algemeen, maar “vijf kilometer zwemmen in open water”, dát is Misogi. En ja, die voorbereiding duurt waarschijnlijk geen weekje. Soms maanden, misschien wel een jaar. Maar geloof ons, die reis is het waard. Het gaat namelijk niet om winnen of verliezen…
Ook als je faalt, heb je je Misogi gedaan. Echt waar. Want zonder de kans op falen is het gewoon een doel, geen Misogi. Dat maakt het eerlijker naar jezelf toe. Dus zie de Misogi niet als een eenmalige bucketlistdingetje dat je afvinkt om daarna weer rustig achterover te leunen. Nee, het is een levenshouding. Eentje die je elkaar jaar weer opnieuw uitvindt.
