In 2019 was er eigenlijk maar één online revelatie: Bram Krikke.
De jongen met een ongemakkelijke houding en een opmerkelijke snor werd dankzij ‘Bram in de Buurt’ op handen en voeten gedragen door de jeugd.
Bram Krikke: van online tot reallife-comedian tijdens LOL: Last One Laughing
Ondertussen is Bram Krikke uitgegroeid tot de grootste online comedian van Nederland. Maar of die in het echt net zo grappig is? Dat gaan we 27 december zien wanneer LOL: Last One Laughing het tweede seizoen exclusief op Prime Video uitbrengt. De radiomaker van QMusic gaat de uitdaging aan om zijn eigen lachspieren zo goed mogelijk in bedwang te houden, en die van anderen juist te triggeren. Wij gingen met Bram in gesprek over het nieuwe seizoen en weten ondertussen wie de man achter de snor is.
In gesprek met Bram Krikke: de man achter de snor
We zitten hier natuurlijk omdat jij onderdeel uitmaakt van het nieuwe seizoen LOL: Last One Laughing. Online ben je natuurlijk een gewaardeerd comedian, maar real life heb je nog niet zoveel ervaring. Hoe heb je je daarop voorbereid?
‘Ja, allereerst vond ik het echt doodeng. Want, ja.. Iedereen heeft podiumervaring of in ieder geval iets met live acts gedaan. Ik heb dat allemaal niet. Nee ja, voor mij is dat best lastig. Ik babbel een beetje op de radio en ik maak een beetje filmpjes, maar daar houdt het wel op. Dus ik heb me wel geprobeerd voor te bereiden door het laatste seizoen en ook de buitenlandse versies terug te kijken om te zien welke acts werken. Nouja, dan kom je erachter dat Duitsers toch echt wel bijzonder weinig humor hebben. Maaruhm, in ieder geval, ik heb geprobeerd om me op die manier voor te bereiden.’
Dus je hebt een beetje het tegenovergestelde gedaan van wat die Duitsers deden?
‘Haha, ja daar komt het eigenlijk op neer ja.’
En nog technieken bedacht om je lach in te houden?
‘Neuh, ik wilde wel gewoon het gevaar recht in de ogen aankijken. Je hebt natuurlijk een paar mensen waarvan je weet dat het pertinent moeilijk wordt. Je kan er dan voor kiezen om weg te lopen, maar ik heb ervoor gekozen om het recht in de ogen aan te kijken. En achteraf gezien was dat eigenlijk gewoon echt een kuttactiek.’
Bij wie wist je al van tevoren dat het moeilijk zou worden dan?
‘Leo Alkemade, gewoon de blik, stem, mimiek.. Alles. Iemand anders is Ruben van de Meer. Met hem ben ik vroeger opgegroeid met de Lama’s enzo, dus telkens wanneer hij zijn mond opentrekt dan ga je daar weer een beetje naar terug. En Arjan Ederveen.. Ja, daar heb ik ook heel veel van gezien en het is altijd raak wat die man doet. De manier van praten, mimiek, alles is gewoon grappig wat die man doet. Maar er waren ook heel veel mensen waarvan je van tevoren niet heel veel had verwacht, maar die echt heel scherp uit de hoek kwamen.’
En wie waren dat?
‘Nouja, ik had iedereen wel als gevaar ingeschat, maar bijvoorbeeld Aniek Pheifer. Ik ken haar meer van haar acteersessies en de wat serieuzere rollen, dus ik was heel benieuwd waar zij mee zou komen. Ze is gewoon echt onwijs goed: gevat, snel én als iemand het moeilijk heeft, dan wrijft ze dat er nog even extra in. Zij gaat echt voor de kill.’
Even naar jou Bram. Je bent radio-, programma- en sinds kort ook hitmaker. Je ontwerpt je eigen kleding en bent natuurlijk een online comedian. Veel noemenswaardige dingen dus. Waar ben je het meest trots op?
‘Ja, dankjewel, dankjewel. Poeh. Ik denk toch wel het radiogedeelte. Dat is toen geleidelijk met het online-gedeelte opgekomen, maar ik heb nog hele grote ambities binnen de radiowereld en het gaat tot nu toe gewoon lekker. Ik zit gewoon goed, en natuurlijk is er nog ruimte om te groeien, maar ik ben daar wel echt enorm trots op.’
Wat voor ambities heb je nog binnen de radiowereld dan?
‘Uuh, nou, ik doe nu de vrijdagavond en weekendshow. Ik wil wel een keertje door naar de ‘prime drive time’ en gewoon de middagshow pakken. Dat lijkt me echt waanzinnig. Alles op zijn tijd natuurlijk, maar dat is wel de ambitie.’
Ja, want voor de rest ben je natuurlijk met genoeg andere dingen bezig. Ben je ook echt een bezig bijtje?
‘Nou.. Ja. Nee. Ja. Het is wat aanrommelen, haha. Gewoon de dingen die ik echt leuk vind en wat op mijn pad komt. Ik vind het heel leuk om wekelijks bezig te zijn met gekke video’s en om samen te werken met mensen waar ik zelf heel erg om moet lachen. Dus of dat nou Leo, Bas, Henry of Pieter Valley is.. Ja, daar kan ik gewoon enorm van genieten om met die gasten gekke shit te maken. Je hebt altijd wel wat voor handen. De ene keer is het radio en de andere keer een optreden terwijl ik niet kan zingen, dus ja, het is van alles wat.’
Ik zit vanochtend dus even te scrollen bij je kledinglijn ‘De Boekenclub‘. Een van de eerste dingen die me opviel daar was het pornotablad. En dan weet jij wel welke foto’s ik te zien kreeg.
‘Haha, die staan wel effe op je netvlies gebrand hè.’
Zeg dat wel. Maar hoe kom je bij dat soort dingen joh?
‘Uhm, ja.. Ik wilde heel graag een kledingmerk lanceren waar niet mijn naam per se aan vast zat. Wat mij heel grappig leek om een zo stoffig mogelijke naam te bedenken, om die vervolgens weer zo hip mogelijk in de markt te brengen. Maar wel weer dat het helemaal binnen mijn straatje past, zodat ik het zelf ook tof vind. Ik vind zelf een beetje die 80’s, 90’s vibe heel vet en het oversizede van Amerika. Dat wilde ik dus heel graag terugbrengen. Toen ben ik met een paar websitebouwers aan de slag gegaan en kwamen we tot de conclusie dat we eigenlijk een soort Windows XP moesten nabootsen.’
Waar komt die passie voor de kleding uit de 80’s vandaan?
‘Ik vond dat tijdperk gewoon in heel veel opzichten fascinerend. De muziek is daar een goed voorbeeld van: alle muziek die toen in de top 40 stond, draaien we nu nog steeds. De films waren destijds ook echt geweldig. Of dat nou een Scarface is of van die jaren ’80 horrorfilms. Ja, echt een fascinerende tijd gewoon. Ik heb het zelf helaas nooit mee mogen maken, maar ik vind het wel heel nice dat ik die invloeden terug kan brengen.’
Je staat sinds ‘Bram in de Buurt’ bijna wekelijks in de spotlights. En dat terwijl je meerdere malen hebt gezegd dat je eigenlijk liever niet in de spotlights staat. Hoe ga je daarmee om?
‘Ja, het hoort er gewoon een beetje bij hè. Het is ook een positief iets eigenlijk. Je kan er heel veel leuke reacties van krijgen, maar je moet er wel voor waken dat je blijft maken waar je zelf heel blij van wordt. En natuurlijk dat je je niet te veel laat beïnvloeden door de mening van anderen. Dat is ook eigenlijk precies de reden dat ik samenwerk met bepaalde mensen: omdat ik het zelf heel leuk en grappig vind. En ja, daar word ik gewoon heel blij van. Als zo’n video het goed doet is dat heel nice, maar je moet er eigenlijk ook weer niet té veel mee bezig zijn.’
Daar past de podcast die je samen met Stijn van Vliet hebt gelanceerd dus ook bij?
‘Ja, ja, zeker. Ik heb al heel lang een fascinatie voor geschiedenis. Misschien daarom ook die fascinatie voor de 80’s trouwens. Maaruhm, nee, ik heb geschiedenis altijd al heel interessant gevonden op de middelbare. Ik heb ook nog een kansloze poging gedaan om het te studeren, maar ik ben maar snel weer overgestapt naar journalistiek, haha. Ik kijk enorm veel docu’s en ik lees veel boeken over de geschiedenis, dus ik wist altijd al dat ik er iets mee wilde doen. Maar ja, de vraag bleef dan ‘wat’. En toen kwam dit op mijn pad om dit samen met Stijn te doen – die ook die fascinatie deelt – dus ik ben heel blij dat ik hier nu mijn ei mee kwijt kan.’
Hoe is dat op je pad gekomen dan?
‘Ik had uitgesproken dat ik iets met die fascinatie voor geschiedenis wilde doen. Toen liepen er een paar gesprekken en klopte iemand aan met de vraag wat ik van Stijn van Vliet vond. Daarna ben ik een keer met hem gaan babbelen en dat beviel dusdanig goed dat we er uiteindelijk voor gegaan zijn.’
En wat zijn een beetje de thema’s?
‘Dat is dus iedere week wisselend. We bespreken de ‘nummer één aller tijden’, dus: de nummer één oplichter, meest ongelukkige dood aller tijden, pechvogel, sekteleider.. Nou ja, noem het maar op. We nemen per onderwerp een expert mee, waarna we in debat gaan met elkaar en op basis van die discussie wordt er een nummer één geconcludeerd.’
Toen je een beetje faam begon te krijgen, stond je vooral bekend als de jongen met een ongemakkelijke houding en de ongemakkelijke vragen. In hoeverre was dat een act en in hoeverre komt dat overeen met jou als persoon?
‘Het is wel een overdrijving natuurlijk, maar ik ben wel gewoon een ongemakkelijk joch. Wat dat betreft is het wel een fijn schild, want mensen die het kijken en mij daarna tegenkwamen hadden natuurlijk een verwachting van me. Het kon niet ongemakkelijk genoeg als het ware, haha. Dus als ik daadwerkelijk ongemakkelijk was, dan waren ze van: ‘Oh ja, je bent echt zo‘. En als het meeviel, dan zeiden ze van: ‘Oh joh, je bent helemaal niet zo ongemakkelijk‘.
Je zit ondertussen natuurlijk redelijk in de showbizz. Op een bepaald moment gaat die ongemakkelijkheid er dan toch wel af?
‘Ja, tuurlijk. Er zijn bepaalde routines die er in komen, maar in de kern blijft het hetzelfde. Je bent het of je bent het niet.. En ik ben het wel. Dus, ik kan er redelijk mee dealen maar het is er nog niet helemaal uit en soms komt het nog wel tot uiting. Tijdens de eerste dates met mijn vriendin was ik zo ongemakkelijk als maar zijn kan. Dan vraag ik mezelf echt af hoe ik het weer de baas kan zijn, dus dat zit nog wel altijd in me, haha.’
Samen met Pieter Valley heb je een ware hit geschreven genaamd ‘Bunda’. Ambieer je net als Joost naar het Eurovisie Songfestival?
‘Haha, neuh, dat net niet. Dat mag Joost lekker gaan doen. Ik heb er ook alle vertrouwen in dat hij gaat knallen. Sterker nog: hij gaat gewoon winnen. Nee, ik ben natuurlijk geen zanger. Ik vind het wel leuk om eens in de zoveel tijd iets uit te brengen, maar het is niet iets dat ik heel veel vaker ga doen. Dit was gewoon een project wat me heel erg aanstond. We zijn twee lange, slungelige jongens, dus om dan lekker het contrast op te zoeken is heerlijk. Een beetje die mooiboy vibe en de stoerdoenerij erbij, terwijl het zo’n absolute mismatch is. Ja, heerlijk. Maaruhm, nee, mensen moeten niet verwachten dat ik op tour ga. Want, nogmaals: ik ben geen zanger. Maar als parodie op mensen die dit wel helemaal serieus nemen, vind ik het geweldig. Je kan het eigenlijk een beetje vergelijken met een uit de hand gelopen CKV-projectje, haha.