Vijf dodelijke delicatessen

De reislustigen onder ons zullen vast wel eens een keer ziek geworden zijn van een lokale delicatesse in een ver exotisch land. Maagklachten en misselijkheid zijn dan ook geen vreemde symptomen voor reizigers in Azië. Maar er zijn ook heerlijke delicatessen, die zelfs tot een dodelijk afloop kunnen leiden. Dat neemt niet weg dat je deze gerechten echt eens moet proberen, want ze schijnen het risico waard te zijn! Daarnaast geeft het een kick om dit soort producten te eten en schijnt het zelfs verslavingsgevoelig te zijn. Deze vijf dodelijke delicatessen zijn niet geheel zonder risico’s, maar worden wel gezien als echte lekkernijen.

Fugu

Credits: HC Lu

Fugu, de Japanse benaming voor kogelvis, is bij de meeste mensen waarschijnlijk wel bekend als een dodelijke delicatesse. Enkel een specifieke variant van deze vis is eetbaar, mits het goed bereid wordt. Meerdere organen van deze vis bevatten een dodelijk gif, waar geen tegengif voor beschikbaar is. Het is dan ook niet meer dan logisch dat deze vis enkel bereid mag worden door gecertificeerde, ervaren chefkoks. Van allen die in aanmerking willen komen om Fugu te kunnen bereiden, slaagt slechts 35% daar in. De training voor het Fugu certificaat duurt jaren en als ultieme test moet de chefkok genoeg vertrouwen hebben in zijn eigen vaardigheden door de zelf klaargemaakte vis te eten. Wanneer de chefkok ook maar de kleinste fout maakt bij het bereiden, is het eten van Fugu dodelijk. Het gif tast direct na de eerst hap het zenuwstelsel aan en je kunt het dan ook niet na vertellen. Bij het serveren van deze delicatesse eet de chefkok dan ook vaak eerst zelf een stuk vis om te checken of het niet gevaarlijk is.

Credits: Ruedap

Lijkt het je wat om deze zenuwslopende vis te proberen? In Japan zijn ongeveer 3800 Fugu restaurants die de vis bereiden. Daarnaast is het ook mogelijk om het te eten in China, Zuid-Korea en de Verenigde Staten. Wees er in ieder geval wel zeker van dat de betreffende chef een certificaat heeft, later kun je hem niet meer aanklagen.. Een hoofdgerecht kost al gauw 150 tot 200 euro.

Sannakji

Credits: Lara Hughes

We blijven nog even in Azië voor een ander dodelijk gerecht: Sannakji. Het is een Zuid-Koreaanse delicatesse en het betreft een octopus. Geen gefrituurde calamares uit het Middellandse Zeegebied, want deze baby-octopus eet je namelijk levend. Nou ja, levend.. De octopus wordt kort voor het serveren in stukken gesneden. Door de Sannakji te dopen in de sesamolie en sesamzaad ontstaat een ware smaaksensatie. De reflexen in de tentakels blijven echter nog lang werkzaam evenals de zuignappen. En hier zit dan ook het gevaar in. Wanneer je niet goed genoeg gekauwd hebt en de octopus probeert door te slikken, is de kans aanwezig dat de zuignappen zich vastzetten in je strottenhoofd of slokdarm. De kans dat dit tot verstikking leidt is groot.

Credits: Isageum

Hoewel het consumeren van Sannakji gevaarlijk kan zijn, is het zeker aan te raden om te proberen wanneer je in Zuid-Korea bent. Er zijn dan ook veel toeristen die het wagen en het schijnt, naast het lange kauwen, echt heerlijk te zijn.

Casu Marzu

Credits: Matteo Piras

Ook Europa kent een risicovol, zo niet dodelijk, gerecht. Casu Marzu komt oorspronkelijk uit Sardinië en is, zoals de naam misschien al doet vermoeden, kaas. Deze schapenkaas wordt op dezelfde wijze als Pecorino gemaakt, maar is zo controversieel door zijn manier van rijpen. Casu Marzu is Sardijns voor rotte kaas en die benaming komt volledig tot zijn recht. Wanneer de kaas geproduceerd is, wordt deze zo lang buiten geplaatst dat deze de rotting voorbij gaat. Vliegen leggen eitjes in de kaas en uit deze eitjes vormen zich weer larven. Deze larven eten zich door de kaas heen en poepen dit weer uit. Dit proces breekt de vetten af waardoor de kaas erg zacht wordt. Bij het consumeren van Casu Marzu zitten de maden nog in de kaas en kunnen ze tot 15 centimeter uit de kaas springen! Daar schuilt dan ook het gevaar van deze delicatesse. Naast het feit dat mensen sterke allergische reacties kunnen vertonen door de rotting van de kaas, vormen de maden ook een gevaar. Als de maden niet dood gaan door de spijsvertering kunnen ze ernstige schade toebrengen aan het lichaam en zelfs eitjes leggen!

Credits: Shardan

Door het feit dat Casu Marzu een bedorven product is en het gezondheidsrisico’s met zich mee brengt is het verboden in Europa. Casu Marzu is daarom niet in de winkels verkrijgbaar maar  er zijn wel manieren om er aan te komen. In Sardinië wordt de kaas wel gewoon verkocht of geserveerd. De kaas heeft een sterke smaak en is uniek om zijn zachte textuur. Hij wordt het liefste genuttigd bij een goed glas rode wijn.

Aki

Credits: HotCaribDeals/Derontav

Aki is de vrucht van de gelijknamige akiboom uit West-Afrika. Vroeger zijn de zaden naar Jamaica verscheept en daar is aki nu de nationale vrucht van het land. Net als bij de fugu is de selectie en bereidingswijze van aki van belang. Zo is de vrucht giftig waneer deze nog niet rijp of overrijp is en niet vanzelf opengespleten is. Daarnaast is de schil en het zaad van de vrucht giftig en is slecht het vlies van de zaad eetbaar. Dit kan men rauw eten, maar meestal wordt het gekookt in water of melk. Aki wordt als ingrediënt in vis- en vleesgerechten als ook soepen en sauzen gebruikt. Wanneer de vrucht niet goed is en iemand consumeert het, ontstaan er binnen een paar uur buikklachten en braakneigingen. Een vergiftiging van aki wordt ook wel Jamaican vomiting sickness genoemd en kan in ernstige gevallen leiden tot uitdroging, een beroerte, coma en zelfs de dood.

Credits: Rik Schuiling

De vrucht is niet verboden en wordt in Jamaica zelfs als delicatesse gezien. De vrucht wordt internationaal geëxporteerd en is ook in Nederlandse toko’s verkrijgbaar. De vrucht heeft een nootachtige smaak maar  mensen vinden het ook naar kaas of eieren smaken.

Bloedkokkel

Credits: Stefan

We sluiten dit artikel af met wederom een gevaarlijk gerecht uit Azië. Tegillarca Granosa is een schelp die geserveerd wordt in veel Aziatische landen en wordt ook wel bloedschelp/-kokkel genoemd. Het dankt zijn naam aan de rode vloeistof die uit de kern van de schelp vloeit. Hoewel veel schelpen eetbaar zijn in Azië, moet je toch echt oppassen met de bloedkokkel. De schelpen worden op grote oppervlakten gekweekt op één tot twee meter diepte van het wateroppervlak in het zand of modder. Omdat de bloedkokkel in een zuurstofarme omgeving groeit neemt het virussen en bacteriën op om zich te voeden. Zo kunnen de schelpen hepatitis A en B, tyfus en dysenterie bevatten. Ondanks dat het een populaire delicatesse in China is, worden veel mensen ziek van de slechte bereidingswijze. Het vlees van de bloedkokkel kan gestoomd, gekookt, geroosterd of rauw gegeten worden. Doordat de bloedkokkel maar korte tijd gekookt wordt, kan het nog bacteriën of virussen bevatten. Hoewel we vaak ingeënt worden tegen dit soort ziektes, is het altijd nog oppassen met het consumeren van deze delicatesse.

Credits: AmaliaGonsalves